Zarówno analiza drgań własnych, jak i analiza spektrum odpowiedzi przeprowadzane są na modelach liniowych Jeżeli w modelu występują nieliniowości, podlega on linearyzacji, dzięki czemu elementy nieliniowe nie są brane pod uwagę w dalszej analizie. Mogą to być na przykład pręty rozciągane, podpory nieliniowe lub przeguby nieliniowe. Celem artykułu jest pokazanie, w jaki sposób można je traktować w analizie dynamicznej.
Rozszerzenie Nieliniowe zachowanie materiału umożliwia uwzględnienie nieliniowości materiałowych w programie RFEM 6. Ten artykuł zawiera przegląd dostępnych nieliniowych modeli materiałowych, które są dostępne po aktywowaniu tego rozszerzenia w danych bazowych modelu.
Zwolnienia liniowe to specjalne obiekty w programie RFEM 6, które umożliwiają rozdzielenie konstrukcyjne obiektów połączonych z linią. Stosowane są głównie do oddzielenia dwóch powierzchni, które nie są połączone sztywno lub przenoszą tylko siły ściskające na wspólnej linii granicznej. Poprzez definicję zwolnienia liniowego, w tym samym miejscu generowana jest nowa linia, przenosząca tylko zablokowane stopnie swobody. W niniejszym artykule przedstawiono definicję zwolnień liniowych na przykładzie praktycznym.
Przeguby plastyczne są niezbędne w analizie Pushover (POA) jako nieliniowej statycznej metodzie analizy sejsmicznej konstrukcji. W programie RFEM 6 przeguby plastyczne można zdefiniować jako przeguby prętowe. Z tego artykułu dowiesz się, jak definiować przeguby plastyczne o właściwościach dwuliniowych.
Przy użyciu specjalnego przegubu liniowego dostępnego w programie RFEM 6 można poprawnie uwzględnić podczas modelowania właściwości połączenia płyty żelbetowej ze ścianą murowaną. Z tego artykułu dowiesz się, jak zdefiniować ten typ przegubu na praktycznym przykładzie.
W tym artykule pokażemy, jak prawidłowo uwzględnić połączenie między powierzchniami stykającymi się na jednej linii za pomocą przegubów liniowych w programie RFEM 6.
W programie RFEM 6 możliwe jest definiowanie spoin liniowych między powierzchniami i obliczanie naprężeń w spoinie za pomocą rozszerzenia Analiza naprężeniowo-odkształceniowa. Z tego artykułu dowiesz się, jak to zrobić.
Optymalnym scenariuszem, w którym należy zastosować obliczenia na przebicie zgodnie z ACI 318-19 [1] lub CSA A23.3:19 [2], jest sytuacja, w której płyta jest poddawana wysokiej koncentracji obciążeń lub sił reakcji występujących w jednym węźle. W programie RFEM 6 węzeł, w którym występuje przebicie, nazywany jest węzłem z przebiciem. Przyczyny tak dużej koncentracji sił mogą być spowodowane przez słup, siłę skupioną lub podporę węzłową. Łączenie ścian może również powodować obciążenia skupione na końcach, narożach i na końcach obciążeń liniowych i podpór.
Konstrukcje murowe można modelować i analizować w programie RFEM 6 za pomocą rozszerzenia Projektowanie konstrukcji murowych, który wykorzystuje do obliczeń metodę elementów skończonych. Zakładając, że w programie zaimplementowano nieliniowy model materiałowy, można modelować złożone konstrukcje murowe oraz przeprowadzać analizę statyczną i dynamiczną, aby przedstawić nośność konstrukcji murowej oraz różne mechanizmy uszkodzenia. Istnieje możliwość wprowadzania i modelowania konstrukcji murowych bezpośrednio w programie RFEM 6 oraz łączenia modelu materiałowego muru ze wszystkimi popularnymi rozszerzeniami dla programu RFEM. Umożliwia to projektowanie całych modeli budynków w połączeniu z murem.
Obliczenia na przebicie zgodnie z EN 1992-1-1 należy przeprowadzić dla płyt poddanych obciążeniu skupionemu lub reakcji. Węzeł, w którym przeprowadzana jest analiza nośności na przebicie (tj. w miejscu, w którym występuje problem z przebiciem) nazywany jest węzłem odporności na przebicie. Obciążenie skupione w tych węzłach może zostać wprowadzone przez słupy, siłę skupioną lub podpory węzłowe. Koniec przyłożenia obciążenia liniowego na płyty również jest traktowany jako obciążenie skupione, dlatego należy również kontrolować nośność na ścinanie na końcach, narożach i końcach ścian oraz na końcach lub narożach obciążeń liniowych i podpór liniowych.
Konstrukcje złożone to zespoły elementów konstrukcyjnych o różnych właściwościach. Jednak niektóre elementy mogą mieć te same właściwości w zakresie podpór, nieliniowości, modyfikacji końców, przegubów itp. oraz w obliczeniach (na przykład długości efektywne, podpory obliczeniowe, zbrojenie, klasy użytkowania, redukcje przekroju itp. ). W RFEM 6 istnieje możliwość pogrupowania tych elementów z uwzględnieniem ich wspólnych właściwości i tym samym, mogą być razem modelowane i obliczane.
Programy RFEM i RSTAB potrafią obliczyć współczynnik obciążenia krytycznego dla każdego przypadku obciążenia PO oraz każdej kombinacji obciążeń KO w przypadku obliczeń geometrycznie nieliniowych (analiza drugiego i trzeciego rzędu).
Aby przeprowadzić symulację luzu podporowego w połączeniu między prętami, można użyć funkcji "Wykres" dla zwolnień pręta. Aby skorzystać z tej funkcji, należy najpierw zdefiniować odpowiedni stopień swobody jako zwolnienie. Następnie z rozwijanej listy można wybrać funkcję "Wykres".
Nicht alle Strukturelemente des realen Bauwerks werden im statischen Modell herangezogen. Als Beispiel hierfür soll eine Rohrleitung dienen, die auf einem Stahlträgergerüst verläuft.
Im Zusatzmodul RF-GLAS ist zur Erleichterung der Definition der Auflagerbedingungen das 3D-Rendering implementiert. Ta interaktywna wizualizacja graficzna ułatwia wprowadzanie danych oraz kontrolę podpór liniowych i węzłowych. Die schematische Darstellung kann bei Bedarf jedoch auch ausgewählt werden.
Lager können mittels Drag & Drop kopiert und verschoben werden, auch wenn im Kontextmenü die Funktion "Verschieben/Kopieren" nicht angeboten wird. Das trifft auf alle Arten von Lagern zu: węzłowych, liniowych, powierzchniowych. Diese können so auf einfache Art und Weise weiteren Knoten beziehungsweise Linien oder Flächen zugewiesen werden.
Jeżeli w modelu wykorzystywane są efekty nieliniowe, takie jak niszczenie podpór, fundamentów, nieliniowości prętów lub brył kontaktowych, można je wyłączyć w globalnych parametrach obliczeniowych.
Nośność na ścinanie VRd, c bez obliczonego zbrojenia na ścinanie zgodnie z 6.2.2, EN 1992-1-1 [1] lub 10.3.3, DIN 1045-1 [2] jest obliczana w zależności od stopnia zbrojenia podłużnego. Jeżeli wymagane zbrojenie podłużne z obliczeń na zginanie zostanie użyte do obliczenia VRd,c, prowadzi to do niedoszacowania nośności na ścinanie bez zbrojenia na ścinanie w pobliżu przegubowych podpór końcowych. W przeciwieństwie do siły tnącej, wymagane zbrojenie na zginanie zmniejsza się w kierunku podpory. Ponadto faktycznie wstawione zbrojenie podłużne zwykle znacznie odbiega od wymaganego zbrojenia na zginanie w obszarze podparcia końcowego (na przykład w przypadku zbrojenia belek nieschodkowych).
Als schnelles Hilfsmittel zur Änderung der Struktur-Geometrie steht im "Projekt-Navigator - Daten" unter "Hilfsobjekte" die Option "Linienraster" zur Verfügung.
W przypadku modelowania konstrukcji szkieletowych, programy RFEM i RSTAB dają różnorakie możliwości kontroli nad sposobem przenoszenia sił wewnętrznych i momentów zginających w punktach połączenia między prętami. Stosując różne typy prętów można określić, czy w połączeniu przenoszone są tylko siły (N,V), czy również momenty. Można także pominąć przenoszenia pewnych sił wewnętrznych, stosując stosowne przeguby. Specjalnym typem przegubów są tzw. przeguby nożycowe, które umożliwiają realistyczne modelowanie konstrukcji wsporczych dachu.
Zgodnie z wytycznymi DAfStb z broszury 631, Rozdział 2.4, sposób pracy płyt stropowych zmienia się, jeżeli ciągłość podparcia liniowego zostanie zakłócona przez wprowadzenie otworów w ścianach nośnych. W zależności od długości otworu i grubości płyty stropowej, konieczne jest przeprowadzenie dodatkowej analizy stropu w rejonie otworu.
W poniższym artykule technicznym przestawiono projektowanie słupa podpartego przegubowo z uwagi na warunki pożarowe. Użyto w tym celu modułu dodatkowego RF-/STEEL EC3 a obliczenia przeprowadzono zgodnie z EN 1993-1-2, z wykorzystaniem niemieckiego załącznika krajowego.
Zarówno analiza drgań własnych, jak i analiza spektrum odpowiedzi przeprowadzane są na układzie liniowym. Jeżeli w modelu występują nieliniowości, podlega on linearyzacji, dzięki czemu elementy nieliniowe nie są brane pod uwagę w dalszej analizie. W praktyce jednak bardzo często wprowadzamy do modeli elementy "tylko rozciągane". W przedstawionym artykule opisano, w jaki sposób można je poprawnie zastąpić dla przeprowadzenia liniowej analizy dynamicznej.
W poniższym artykule przedstawimy wymiarowanie słupa podpartego przegubowo na obydwu końcach zgodnie z EN 1993-1-1. Obciążenie stanowi skupiona siła osiowa oraz obciążenie liniowe działające na kierunku ”mocnej” osi bezwładności. Wykorzystany zostanie do tego moduł dodatkowy RF-/STEEL EC3.
Podczas analizy sił podporowych dla linii, uzyskane wykresy czasem na pierwszy rzut oka wydają się nieprawdopodobne. W szczególności: w przypadku obciążeń zmiennych w miejscach, w których również znajdują się podpory węzłowe, w punktach podziału i na krawędziach linii podpartych wyniki czasami pokazują nieoczekiwane reakcje podporowe. Włączenie funkcji liniowego rozkładu gładkiego w Nawigatorze projektu - Wyświetlanie nie zawsze pokazuje spodziewany wykres wyników.
Ze względu na specjalne właściwości szkła, osoba tworząca model MES musi zwrócić szczególną uwagę na szczegóły. Das Glas besitzt eine sehr hohe Druckfestigkeit und wird daher tendenziell nur auf seine Zugspannungen bemessen. Ein besonderer Nachteil des Materials ist seine Sprödheit. Z tego względu nie wolno ignorować koncentracji naprężeń pojawiających się w obliczeniach.
Połączenia na blachę środkową są popularną formą przegubowych połączeń stalowych, powszechnie stosowaną w przypadku belek drugorzędnych w konstrukcjach stalowych. Sie können problemlos in oberkantenbündigen Trägerkonstruktionen wie beispielsweise Arbeitsbühnen verwendet werden. Der Herstellungsaufwand in der Werkstatt sowie der Montageaufwand auf der Baustelle sind in der Regel überschaubar. Die Bemessung erscheint recht einfach und schnell erledigt, was aber im Nachfolgenden ein Stück weit wieder relativiert werden muss. Außerdem ist diese Anschlussform grundsätzlich als gelenkige Träger-Träger- und gelenkige Träger-Stützen-Verbindung möglich, wobei der erste Fall der wohl weit häufigere in der Bemessungspraxis ist.
Jednym z popularnych zastosowań konstrukcji stalowych są maszty kratowe. Przykładem tego rodzaju konstrukcji są maszty dla anten i linii napowietrznych, maszty elektrowni wiatrowych, kolejek liniowych oraz ramy nośne. Modelowanie można przeprowadzić w programie RFEM i RSTAB, wprowadzając poszczególne elementy konstrukcji. Ponadto, można skorzystać z różnych funkcji kopiowania i wprowadzania danych sparametryzowanych. Jednak ta procedura zazwyczaj wymaga czasu, wygodniej jest modelować takie konstrukcje korzystając z katalogu elementów prefabrykowanych, dostępnych w Menedżerze bloków. Elementy te są przechowywane automatycznie w bazie danych podczas instalacji programu. Tym samym, do generowania różnorodnych masztów kratowych można wykorzystać segmenty, platformy, uchwyty anten, szachty na kable itd. jako parametryzowane bloki konstrukcyjne.